Dehydrogenaza mleczanowa LDH

Dehydrogenaza mleczanowa (LDH) jest enzymem wewnątrzkomórkowym ważnym w procesie produkcji energii w prawie wszystkich komórkach ciała.

Najwyższe jego stężenia są w sercu, wątrobie, mięśniach, nerkach i płucach. Na całkowite stężenie dehydrogenazy mleczanowej składa się pięć różnych wariantów enzymów (izoenzymów), produkowanych przez odmienne tkanki.

Badanie LDH mierzy stężenie enzymu we krwi i w niektórych płynach ustrojowych.

Tylko niewielką część LDH można znaleźć we krwi, ponieważ enzym uwalnia się do niej w wyniku śmierci lub uszkodzenia komórek. Dlatego dehydrogenaza mleczanowa w surowicy jest niespecyficznym markerem uszkodzenia tkanek w ciele.

Samo stwierdzenie wzrostu dehydrogenazy nie jest w stanie pomóc w ustaleniu dokładnego miejsca uszkodzenia, więc badanie można połączyć z innymi badaniami. Czasami, gdy dochodzi do urazu, zapalenia lub infekcji, płyn gromadzi się w pewnej części ciała. Oznaczenie poziomu LDH w tym płynie może pomóc ustalić przyczynę jego akumulacji.

Zatem dehydrogenaza mleczanowa tkanki okazuje się też przydatna w różnicowaniu rodzaju płynu z jam ciała- odróżnienia wysięku od przesięku czy wirusowego i bakteryjnego zapalenia opon mózgowych.

Wysięk występuje w stanie zapalnym (wywołanym np. infekcją bakteryjną) lub uszkodzeniu tkanek, podczas gdy przesięk jest spowodowany wzrostem ciśnienia naczyniowego (np. w niewydolności serca) albo spadkiem ilości białek krwi (np. w wyniku marskości wątroby, utraty białka przez nerki).

Kiedy wykonać badanie?

Badanie dehydrogenazy mleczanowej we krwi pomaga w sytuacjach takich jak:

• wykrycie uszkodzenia tkanek w ciele;

• diagnoza i kontrola anemii hemolitycznych lub megaloblastycznych;

• określanie stopnia zaawansowania, monitorowanie i szacowanie rokowania dla niektórych nowotworów, takich jak chłoniaki, białaczki, czerniaki i guzy zarodkowe.

Dehydrogenazę mleczanową tkankową można badać w płynach ustrojowych takich jak:

• płyn mózgowo-rdzeniowy – w celu odróżnienia bakteryjnego od wirusowego zapalenia opon mózgowych;

• płyn opłucnowy, osierdziowy i otrzewnowy w celu odróżnienia wysięku od przesięku.

LDH badanie – kto powinien wykonać?

Lekarz może zlecić badanie w surowicy, gdy podejrzewa stan chorobowy prowadzący do uszkodzenia tkanek organizmu np. po urazie mięśni.

Jeśli całkowite poziomy LDH są podwyższone, lekarz może zlecić dodatkowe i bardziej szczegółowe testy np. oznaczanie stężeń poszczególnych izoenzymów LDH, aby dowiedzieć się, które narządy uległy uszkodzeniu.

Zaleca się monitorowanie poziomów LDH w przypadku podejrzenia niedokrwistości hemolitycznej.

Jego stężenie jest również regularnie sprawdzane u wielu pacjentów ze zdiagnozowaną chorobą nowotworową.

Dehydrogenazę mleczanową można badać u pacjentów z podejrzeniem zapalenia opon mózgowych, zapalenia osierdzia lub opłucnej (w stanach tych płyn zbiera się wokół serca i płuc)

Przygotowanie do badania

Badanie należy wykonać rano na czczo.

Materiał do badania

• krew żylna

Metoda badania

• spektrofotometryczna

LDH norma (wartości referencyjne)

Wartości referencyjne zależą od płci i wieku.

• 0 – 14 dni 1102 – 1154 U/L

• 15 dni – 1 rok 398 – 450 U/L

• 1 rok – 10 lat 279 – 331 U/L

• 10 lat – 15 lat 234 – 296 U/L

• 15 lat – 19 lat 214 – 266 U/L

• >19 lat

• Kobiety 135 – 214 U/L

• Mężczyźni 135 – 225 U/L

LDH podwyższone

• fizjologicznie podwyższone jego wartości obserwowane są u kobiet w ciąży, noworodków, u osób zdrowych po intensywnym wysiłku fizycznym.

• znaczący wzrost wartości LDH zaobserwowano w chorobach hematologicznych: białaczce, niedokrwistości hemolitycznej, megaloblastycznej, nieleczonej niedokrwistości złośliwej, chorobie Hodgkina

• charakterystyczny wzrost stężenia obserwuje się w urazach tkanek np. masywnym uszkodzeniu mięśni szkieletowych, postępującej dystrofii mięśniowej

• patologicznie podwyższone poziomy obserwuje się też w zawale mięśnia sercowego, chorobach wątroby, nerek, ostrym zapaleniu trzustki, zapaleniu osierdzia, płuc, zawale płucnym, zatorowości płucnej w silnym wstrząsie i niedotlenieniu

• wysokie poziomy LDH występują również w większości nowotworów. Utrzymywanie się wysokiego poziomu LDH u chorych na raka podczas chemioterapii jest oznaką nieskuteczności leczenia.

Różnicowanie charakteru płynów z jam ciała

• podczas badania LDH w płynie mózgowo-rdzeniowym (pod kątem zapalenia opon mózgowych) wysokie poziomy oznaczają, że prawdopodobnie infekcja jest bakteryjna. Niski lub normalny poziom w tym przypadku wskazuje na wirusową przyczynę zakażenia.

• podczas pobierania płynu osierdziowego, opłucnowego lub otrzewnowego wysoki poziom LDH (>200IU/l) w nim wskazuje, że jest to wysięk. Niski poziom LDH sugeruje przesięk.